-
1 αἰγί-οχος
αἰγί-οχος, die Aegis haltend, Hom. nur Beiw. des Zeus, s. αἰγίς; meist in der Form αἰγιόχοιο, oft αἰγιόχοιο Διός z. B. Iliad. 1, 202. 222 u. Διὸς αἰγιόχοιο z. B. 2, 348. 491. 598. 787, Διὸς γόνον αἰγιόχοιο Iliad. 5, 635, Δ. δόμον αἰγ. 8, 375, Δ. παῖς αἰγ. 13, 825, Δ. κτύπον αἰγ, 15, 379, Δ. τέρας αἰγ. Iliad. 5, 742. 12, 209 Od. 16, 320, Δ. νόον (-ος) αἰγ. Iliad. 14, 160. 252. 15, 242 Od. 5, 103. 137. 24, 164, Διὸς κρείσσων νόος αἰγιόχοιο Iliad. 17, 176; andere Formen nur viermal, Διὸς αἰγιόχου Od. 9, 275, αἰγίοχος Κρονίδης Ζεύς Iliad. 2, 375, Ζεύς τ' αἰγίοχος Iliad. 8, 287 Od. 15, 245. – Sp. D. auch Athene.
-
2 τέρας
τέρας, ατος, ep. αος, τό, nom. plur. τὰ τέρατα, ep. τέραα, Od. 12, 394, auch τερᾱατα, D. Per. 604, u. τέρᾱ, Ap. Rh. 4, 1410, gen. τερῶν, ep. τεράων, Hom., wie dat. τεράεσσι, – Zeichen, Wunderzeichen, Vorzeichen, von jeder außerordentlichen, nicht im gewöhnlichen Laufe der Natur begründeten Naturerscheinung, in der man eine Hindeutung auf die Zukunft, ein Zeichen eines Gottes zu erkennen meint, portentum u. prodigium; αἰόλον ὄφιν, Διὸς τέρας αἰγιόχοιο, Il. 12, 209; εἰ ἐτεόν γέ τι οἶσϑα Διὸς τέρας, Od. 16, 320; ἡμῖν μὲν τόδ' ἔφηνε τέρας Ζεύς, Il. 2, 324, vgl. 4, 76; ἴριδας Κρονίων ἐν νέφεϊ στήριξε τέρας μερόπων ἀνϑρώπων, 11, 28, vgl. 17, 548; ἔκτοσϑεν δὲ Διὸς τέρας ἄλλο φανήτω, Od. 20, 101, wo ein Donnerschlag bei heiterm Himmel folgt; vgl. 21, 415, von einem Seher gerühmt ϑεοπρόπος, ὃς σάφα ϑυμῷ είδείη τεράων, Il. 12, 229; ϑεῶν τεράεσσι πιϑήσας, 4, 398 u. öfter; τέρας πολέμοιο, das Schreckenszeichen des nahe bevorstehenden Kampfes, 11, 4; vgl. Hes. Th. 744; παρκείμενον συλλαβὼν τέρας, Pind. Ol. 13, 73; ἔννεπε τέρας, 8, 41; τέρας ϑαυμάσιον ἰδέσϑαι, P. 1, 26; Aesch. Prom. 834 nennt die weissagenden Eichen Dodona's so; φῆναι τέρας, Her. 6, 98; τέρας φαίνεται, 7, 57; τέρας γίγνεται, 8, 37; Soph. El. 487 u. öfter; Ar. Ran. 1338; Sp., τέρατα μεγάλα ἐπεσήμαινεν, Luc. V. H. 2, 41. – Bes. ein ungewöhnlich großes, furchtbares Thier, ein Unthier, Ungeheuer, wie die Schlange, Il. 12, 209 H. h. Apoll. 302, die Sphinx, Eur. Phoen. 813 Hipp. 1214; vgl. Aesch. Prom. 352 Ch. 541; der Kerberus heißt ἀπρόςμαχον τέρας, Soph. Tr. 1086; Eur. oft. – Eine Mißgeburt, Aesch. 3, 111; vgl. Plat. Crat. 393 b ff. – Bes. Himmelszeichen, sowohl Sterne, als feurige Lufterscheinungen, Il. 4, 76, auch der Regenbogen, 11, 27. 17, 547 (vgl. τείρεα). – Uebh. jede wundervolle Sache, Wunderwerk, aber auch eine wunderbar erscheinende Gaukelei, Blendwerk; οὐ τέρας, kein Wunder, nicht zu verwundern, Ar.; τέρας γὰρ ἂν εἴη, ὃ λέγεις, Plat. Theaet. 163 d; 164 b; τέρας λέγεις, εἰ, Men. 91 d, wie τέρας λέγεις καὶ ϑαυμαστόν, Hipp. mai. 283 c.
-
3 κόρη
κόρη, ἡ, ion. u. ep. κούρη, H. h. Cer. 439 ist κόρη bedenklich, dor. κώρα, Theocr. 6, 36; aber Pind. nur κόραι u. κοῦραι (vgl. κόρος, κοῦρος); – 1) Mädchen, Jungfrau, Tochter; ἠΰτε κούρη νηπίη, ἥϑ' ἅμα μητρὶ ϑέουσ' ἀνελέσϑαι ἀνώγει Il. 16, 7; von der Briseis, πρίν γ' ἀπὸ πατρὶ φίλῳ δόμεναι ἑλικώπιδα κούρην 1, 98, öfter; sehr gew. heißen die Nymphen κοῠραι Διὸς αἰγιόχοιο; die Braut, Od. 18, 279; die junge Frau, die Neuvermählte, Il. 6, 247; vgl. Eur. Or. 1436; die Tragg. gewöhnl. κόρη, aber auch κούρα, Aesch. Spt. 133, wie Soph. O. C. 176 (bei dem ἁ πτερόεσσα κόρα die Sphinx heißt, O. R. 509); Eur. I. T. 210; in Prosa nur κόρη, ἤδη δ' εἰς ἀνδρὸς ὥραν ἡκούσης τῆς κόρης Plat. Critia. 113 d, καὶ κόρας καὶ γυναῖκας Legg. VII, 813 e, παιδὸς οὔσης κόρης Dem. 21, 79. – Vorzugsweise heißt so in Attika Proserpina, Eur. Alc. 855 u. A.; ναὶ τὰν Κόραν, Ar. Vesp. 1438; τὰ Δήμητρος καὶ Κόρης ἱερά, Xen. Hell. 6, 3, 6. – 2) eine Puppe von Wachs, Thon od. anderen Stoffen, B. A. 272 τὸ σμικρὸν ἀγαλμάτιον τὸ γύψινον ἢ πήλινον; so ἀπὸ τῶν κορῶν τε καὶ ἀγαλμάτων Plat. Phaedr. 230 b; Sp.; Ep. ad. 115 (VI, 280). – 3) die Pupilleim Auge, weil in ihr ein Bildchen des Hineinsehenden erscheint, vgl. Plat. Alc. I, 133 a u. Medic. Oft bei Eur., ὀμμάτων ξηραῖς κόραις Or. 389; geradezu für Auge, προς βλέπειν ὀρϑαῖς κόραις Hec. 979, vgl. Bacch. 746; κόραι στάζουσι δακρύοις Ion 876; auch in der Anth. – Nach Poll. 9, 74 auch eine Münze in Athen. – Bei Xen. Hell. 2, 1, 8 ein langer über die Hand hinaus reichender Aermel.
-
4 κόρη
κόρη, ἡ, (1) Mädchen, Jungfrau, Tochter; von der Briseis; sehr gew. heißen die Nymphen κοῠραι Διὸς αἰγιόχοιο; die junge Frau, die Neuvermählte. Vorzugsweise heißt so in Attika Proserpina. (2) eine Puppe von Wachs, Ton od. anderen Stoffen. (3) die Pupille im Auge, weil in ihr ein Bildchen des Hineinsehenden erscheint; geradezu für Auge; auch eine Münze in Athen; ein langer über die Hand hinaus reichender Ärmel
См. также в других словарях:
Демон — (δαίμων) βообще означает (в классич. литер.) деятеля, обладающего сверхчеловеческой силой, принадлежащего к невидимому миру и имеющего влияние на жизнь и судьбу людей; между δαίμων θ θεός οриблизительно такое же отношение, как между лат. numen и… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Daemon (classical mythology) — For other uses, see Daemon (disambiguation). This article is about the semi divine beings in classical mythology. For other uses, see Daemon. The words dæmon and daimôn are Latinized spellings of the Greek δαίμων , a reference to the daemons of… … Wikipedia
Ολυμπόνδε — και ιων. τ. Οὐλυμπόνδε (Α) στον Όλυμπο, προς τον Όλυμπο («ἡ δ Οὐλυμπόνδε βεβήκει δώματ ἐς αἰγιόχοιο Διὸς μετὰ δαίμονας ἄλλους», Ομ. Ιλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < Ὄλυμπος + επιρρμ. κατάλ. δε (Ι)*, πρβλ. Φαληρόν δε] … Dictionary of Greek
Athena — Athéna Pour les articles homonymes, voir Athena (homonymie). Athéna contemplative, bas relief, v. 460 av. J. C., musée de l … Wikipédia en Français
Athéna — Pour les articles homonymes, voir Athena (homonymie) … Wikipédia en Français
Athéna Nike — Athéna Pour les articles homonymes, voir Athena (homonymie). Athéna contemplative, bas relief, v. 460 av. J. C., musée de l … Wikipédia en Français
Athéna Niké — Athéna Pour les articles homonymes, voir Athena (homonymie). Athéna contemplative, bas relief, v. 460 av. J. C., musée de l … Wikipédia en Français
Athéna Níkê — Athéna Pour les articles homonymes, voir Athena (homonymie). Athéna contemplative, bas relief, v. 460 av. J. C., musée de l … Wikipédia en Français
Athéné — Athéna Pour les articles homonymes, voir Athena (homonymie). Athéna contemplative, bas relief, v. 460 av. J. C., musée de l … Wikipédia en Français
Mythe de Télipinu — Pour les articles homonymes, voir Télipinu (homonymie). Le mythe de Télipinu est un récit mythologique hittite, centré sur Télipinu, dieu agraire et fils du Dieu de l’Orage. Son départ a provoqué une famine chez les hommes et les dieux, qui… … Wikipédia en Français
BRIAREUS — Gigas, Aetheris, Titanis, vel Caeli et terrae filius. Hunc Homerus ait Iliad. 1. v. 403. a superis quidem Briareum dictum fuisse, ab hominibus vero Aegaeona: Ο῝ν Βριαρέων καλέουςι ςθεοὶ, ἄνδρες δέ τε πάντες Α᾿ιγαίωνα. Hic cum ceteris Gigantibus… … Hofmann J. Lexicon universale